Lasy w Regionie Wypoczynkowym Parku Narodowego Wysokich Taurów

Odkryj fascynujący ekosystem leśny Wysokich Taurów

W Parku Narodowym Wysokich Taurów znajduje się ponad 30 000 hektarów terenów leśnych. Przez lasy wiodą szlaki wędrowne i ścieżki rowerowe. Każdy, kto chciałby poznać tajemnice największego i najstarszego parku narodowego w Austrii, powinien się wybrać na długi spacer lub wędrówkę leśnymi ścieżkami. Warto przy tym przyłączyć się do zorganizowanej wyprawy, prowadzonej profesjonalnie przez strażników parku. Znają oni tutejsze lasy jak własną kieszeń, wiedzą jak się zachować na łonie dziewiczej przyrody i otworzą nam oczy na wiele fascynujących szczegółów.

Zew gór, zew lasów

W Parku Narodowym Wysokich Taurów natura odgrywa nadrzędną rolę. To tu znajdziemy 266 trzytysięcznych szczytów i 342 lodowce. Największe w Europie Srodkowej obszary chronione zaliczają się do najpiękniejszych i najbardziej monumentalnych krajobrazów naszego globu. Region Wypoczynkowy Parku Narodowego Wysokich Taurów na Ziemi Salzburskiej obejmuje 20 kurortów wypoczynkowych i 13 dolin. Choć na pierwszy rzut oka wydają się one być do siebie podobne, bardzo wiele je różni. W dolinie Raurisertal żyją na przykład orły płowe, w Habachtal wydobywano niegdyś szmaragdy. Gasteinertal zyskał rozgłos dzięki występującym tu źródełkom radonowym, natomiast w Krimml znajdziemy najwyższe w Europie wodospady. Park Narodowy Wysokich Taurów jest środowiskiem życia wielu zagrożonych gatunków roślin i zwierząt. Szczgólnym przeżyciem jest odkrywanie natury tutejszych gór i lasów ze strażnikami Parku Narodowego, którzy służą za przewodników i są kopalnią wiedzy o regionie.

Góry, lasy i akweny wodne Parku Narodowego Wysokich Taurów zapraszają na niezwykłe spotkanie z alpejską przyrodą © SalzburgerLand Tourismus

Z nimi możemy bezpiecznie obserwować zachownie dzikiej zwierzyny w jej naturalnym otoczeniu. Możemy przemierzać leśne drogi przed nastaniem świetu i zachłysnąć się wschodem słońca w górach, stojąc na jednym ze szczytów. Możemy poznać niebywały świat wiecznego lodu. Strażnicy Parku Narodowego oferują swoje usługi przez cały rok, a swoją wiedzę o tajemnicach nietkniętej ludzką ręką przyrody potrafią przekazać nie tylko dorosłym, ale także dzieciom.

Para wędrowców odpoczywa na drewianej ławce na skraju górskiego lasu. Ponad ich głowami mknie wagonik kolejki linowej

Przerwa w górskim lesie w Parku Narodowym Wysokich Taurów © SalzburgerLand Tourismus, David Innerhofer

Dziewicze lasy i puszcze

Strażnicy Parku Narodowego oferują zorganizowane wycieczki do dziewiczych lasów, jak choćby do Puszczy Rauryskiej, Stubacher Wiegenwald lub lasu limbowego w Bad Gastein.

Dziewiczy las limbowy w dolinie Stubachtal

Na końcu doliny Stubachtal, na wys. 1800 m n.p.m., rozciąga się niezwykły las zwany „kolebką limby“ (Wiegenwald). Tutejsze środowisko naturalne jest niezwykle wrażliwe, powinno się je zatem odwiedzać tylko w towarzystwie strażnika parku. Wędrówka bierze początek na Enzingerboden, a droga pnie się w górę. W przerwach gasimy pragnienie i słuchamy opowieści przewodnika o pierwotnych organizmach porastających pnie drzew i kamienie – paprociach, mchach i porostach. Nagle las świerkowy przerzedza się, a nad naszymi głowami pojawia się niebo. Z mroku lasu wychodzimy na romantyczne mokradła z czarnymi oczkami wodnymi, limbami i modrzewiami. Dalej las znów się zagęszcza i staje się bardziej tajemniczy. W tej krainie panuje „Królowa Alp“ – taki przydomek ma limba, a las „Wiegenwald” to jeden z największych drzewostanów limbowych w Parku. Las wydaje się być dekoracją do bajki: muchomory wyglądają z zielonego mchu, gęste porosty powiewają we mgle. Zachowało się tu kilka najstarszych limb w Alpach, liczących sobie tysiąc lat.

Wiegenwald, czyli kolebka limby w Parku Narodowym Wysokich Taurów © Ferienregion NPHT, Vanessa Szopory

Puszcza Rauryska

Puszcza Rauryska (Rauriser Urwald) jest jednym z najpiękniejszch miejsc w dolinie Raurisertal. Latem odwiedzający mogą podziwiać tu wiekowe lasy, torfowiska, magiczne oczka wodne, świerki, sosny, świeże zielone mchy i romantyczne polany. Przez puszczę wiedzie również ścieżka edukacyjna, wyróżniona jako jedna z 33 najlepszych w Austrii. Do lasu dostaniemy się z parkingu Lenzanger, skąd prowadzi szlak wędrowny przez hale Almenweg 31. Inną możliwością jest droga z Ammererhof do Gainschnigg-Alm i drogą nr 30 z powrotem do Ammerhof. Obie trasy zajmują piechurom około 1-2 godzin. Wycieczki z przewodnikiem odbywają się regularnie i w zawsze określonych godzinach. Miejscem zbiórki uczestników jest parking.

Szlak limbowy na Graukogel

Trasę 2,4 km do góry pokonujemy dwoma wyciągami krzesełkowymi. Najpierw witają nas świerki, nieco wyżej limby, powiewając zwisającymi z gałęzi porostami. To dowód na znakomitą jakość powietrza. Szlak limbowy wiedzie na wys. 2000 m, zatacza szeroką pętlę i wraca do schroniska Graukogelhütte. Idąc szybkim krokiem, możemy pokonać go w 30 minut, ale wyprawa ze strażnikiem parku może zająć nawet 3-4 godziny. Wędrówka jest łatwa, ale pełna niezwykłych odkryć.