Raurisertal

Dolina w Parku Narodowym Wysokie Taury

Dolina Raurisertal rozciąga się na długości 30 km od Taxenbach, poprzez Rauris/Wörth po Kolm Saigurn u stóp góry Hoher Sonnblick. Imponująca jest jednak nie tylko  długość doliny. Rauris leży na wysokości 948 m n.p.m. i zajmuje powierzchnię 253 km², jest zatem największą gminą Parku Narodowego Wysokie Taury.

Malownicza panorama doliny Raurisertal © TVB Rauris, Florian Bachmeier

Park Narodowy Wysokie Taury to największy rezerwat przyrody w Alpach Wschodnich, zajmujący pow. 1800 km², a leżąca na jego terenach dolina Raurisertal kryje wiele bezcennych skarbów przyrodniczych, kulturowych i historycznych, przez co nazywana jest tajnym klejnotem Parku.

Kitzlochklamm i inne osobliwości przyrodnicze

Wyrzeźbiony przez nieokiełznaną siłę rzeki Rauriser Ache skalny wąwóz Kitzlochklamm na początku doliny zalicza się do najpiękniejszych w austriackich Alpach.

Spektakl przyrody, wąwóz Kitzlochklamm © SalzburgerLand Tourismus, Fräulein Floras Favourite Hangouts

Pięć dolin bocznych kryje nieskażony cywilizacją krajobraz alpejskich łąk, bogactwo minerałów Tauryjskiego Okna Tektonicznego i potężne lodowce. Seidlwinkltal stanowił niegdyś główny szlak handlowy przez Alpy. W Krumltal żyją na wolności orły przednie, sępy brodate i orłosępy.

Hala Mitterastenalm w Rauris © SalzburgerLand Tourismus, Tom Son

Na końcu doliny Kolm Saigurn leży Puszcza Rauryska (Rauriser Urwald), kryjąca 80 bagiennych sadzawek, liczne świerki wiatrołomy, sosnę limbę, mchy o soczystej zieleni i romantyczne polany.

W Puszczy Rauryskiej obcujemy z nietkniętą przez cywilizację przyrodą.© TVB Rauris, Florian Bachmeier

W Hüttwinkltal można się przenieść do epoki poszukiwaczy złota. Na górze Sonnblick zamykającej dolinę , na wysokości 3106 m n.p.m. leży usytuowane najwyżej w Europie  całoroczne obserwatorium meteorologiczne.

Droga na szczyt Hoher Sonnblick, góry zamykającej dolinę © TVB Rauris, Florian Bachmeier

W dolinie źródeł

Natura obdarzyła dolinę Raurisertal w 300 naturalnych źródeł. W każdym miejcu da się słyszeć szmer, szum, bulgot, pluskanie lub huk wody.

Puszcza Rauryska to królestwo źródeł © TVB Rauris, Florian Bachmeier

Latem organizowane są wycieczki z przewodnikiem terenowym przez Puszczę Rauryską do biotopu „Rauriser Urquell” oraz do małego jeziorka zwanego „tajemnicą lasu”.

Ten oto leśny akwen zwany jest „tajemnicą lasu”, gdyż znika w tajemniczy sposób, a następnnie nieoczekiwanie się pojawia © TVB Rauris, Florian Bachmeier

Wrażenie robi też szlak pięciu wodospadów. Łatwa trasa okrężna mierzy 2,8 km i pokonuje zaledniwe 200 m przewyższenia, przez co jest populana zwłaszcza wśród rodzin z dziećmi

Wodospad Barbarawasserfall © TVB Rauris, Florian Bachmeier

Gorączka złota w Taurach

Przez tysiąc lat w Kolm Saigurn u stóp masywu Hoher Sonnblick poszukiwano złota. Złoto Taurów, podobnie jak sól, stanowiła o bogactwie salzburskich książąt-arcybiskupów. W okresie największego rozkwitu wydobycia w złotonośnych górach między dolinami Gasteinertal i Raurisertal pozyskiwano dziesięć procent światowego wydobycia tego cennego kruszcu.

Era poszukiwaczy złota zakończyła się dopiero na początku XX wieku, pozostawiając do dziś ślady w postaci szałasów, sztolni oraz ruin © TVB Rauris, Florian Bachmeier

O życiu i pracy w czasach gorączki złota opowiada muzeum w dolinie. Według szacunków jeszcze dzisiaj okoliczne góry kryją 120 szlachetnego metalu. Ta wiedza inspiruje małych i dużych poszukiwaczy do odwiedzania dwóch miejsc wypłukiwania złota. W oryginalnym miejscu wydobycia złota, Bodenhaus, dzieci i dorośli wypłukują z rzeki drobinki złota. Drugie miejsce na Heimalm z dwumetrowym kołem młyńskim i ekspozycją minerałów znajduje się przy pośredniej stacji Rauriser Hochalmbahn.

Do dziś w potokach doliny można znaleźć drobinki złota © TVB Rauris, Florian Bachmeier

Królowie przestworzy

W dolinie Raurisertal żyją na wolności sępy brodate. Te majestatyczne ptaki, które osiągają długość 1,25 m i rozpiętość skrzydeł do 2,9 m, zaliczyją się do największych latających ptaków na świecie. Kiedy w Europie właściwie wyginęły, w Raurisertal zasiedlono je ponownie. Miało to miejsce w latach 80-tych XX wieku. Dziś można je podziwiać w dolinie Krumtal, gdzie żyje latem do 30 osobników. Moosenwand i Rotwand zaliczają się do niewielu miejsc, gdzie sępy mają swoje legowiska.

Podczas wędrówki po Parku Narodowym można obserwować żyjące na wolności orły i sępy © TVB Rauris

Latem urlopowicze mogą się wybrać na wycieczkę do Doliny Sępów ze strażnikiem rezerwatu przyrody, który zna miejsca, gdzie spotkamy sępy brodate i orły przednie.

Bliskie spotkanie z orłami, sokołami i sowami zapewniają pokazy sokolnicze na Hochalm © FNPHT, David Innerhofer

Turystyka piesza

Ponad 295 km oznakowanych szlaków wędrownych i szlaków wspinaczkowych w dolinie Raurisertal i 70 km w Taxenbach sprawiają, że region ten jest największym i najbogatszym terenem wędrownym w Parku Narodowym Wysokie Taury.

Wędrówki po Puszczy Rauryskiej © TVB Rauris, Florian Bachmeier

Prawdziwego smaku nadają wędrówkom odwiedziny w 30 zagospodarowanych bacówkach i schroniskach górskich. Najczęściej na stół trafiają lokalne produkty – serwatka, świeży wiejski chleb, boczek i sery.

Przysmak rauryskiej kuchni: wiejskie pączki z żurawiną w bacówce Gainschniggalm © FNPHT, David Innerhofer

Tradycja i kultura ludowa

Mieszkańcy regionu przywiązani są do swojej tradycji i zwyczajów, które przekazuje się od wieków z pokolenia na pokolenie. Z dumą nosi się tu stroje ludowe, słucha tradycyjnej muzyki i tańczy tradycjnego „Plattlera”, podczas którego chłopcy i młodzi mężczyźni głośno uderzają o uda i łydki. Jesienny redyk i adwent to pod względem zwyczajów i obrządków najbarwniejsze okresy.

Największy festyn ludowy towarzyszy jesiennemu redykowi, kiedy to bydło sprowadzane jest z alpejskich hal do obór w dolinie. © TVB Rauris, Florian Bachmeier

Raurisertal zimą

Familijny ośrodek narciarski Rauriser Hochalmbahnen oddaje do dyspozycji miłośników białego szaleństwa 33 km nartostrad. Uchodzi za jeden z najpiękniejszych krajobrazowo regionów narciarskich i wspaniałe miejsce dla osób zaczynających swoją przygodę z nartami. Dzięki swojemu położeniu na wysokości ok. 2000 m n.p.m. może się poszczycić świetnymi warunkami śniegowymi, a do tego jest ośrodkiem przyjaznym środowisku naturalnemu: pracuje wyłącznie z prądem własnej produkcji.

Na szerokich stokach ośrodka Rauriser Hochalmbahnen nie ma tłoku, a do wyciągów nie czeka się w kolejkach © TVB Rauris, Michael Gruber

Miłośnicy skituringu znajdą w regionie wspaniałe trasy prowadzące na okoliczne góry: Hocharn, Scharek i Hoher Sonnblick, skąd mogą się cieszyć jazdą w głębokim śnieżnym puchu. Na dwie oznakowane trasy skiturowe z czterema wariantami zaprasza Skitouren Center Raurisertal. Do pokonania jest 310 i 810 m przewyższenia, a w dolinę powraca się wyratrakowanymi nartostradami.

Wyprawa skiturowa w Raurisertal © TVB Rauris, Stefan Eder

Miłośnicy zimy, którzy wolą wypoczywać z dala od narciarskiego gwaru, a bliżej dziewiczej przyrody Parku Narodowego, mogą przypiąć do butów rakiety śnieżne i na nich, za przewodnikeim, przemierzać białe krajobrazy. Inną formą obcowania z alpejską przyrodą są spacery odśnieżonymi szlakami (30 km) lub udział w nastrojowym kuligu.

Na rakietach śnieżnych w Rauris © FNPHT, Branislav Rohal

Amatorzy narciarstwa biegowego znajdą w Raurosertal ponad 30 km tras do uprawiania biegów narciarskich stylem klasycznym i dowolnym.

Narty biegowe na wysokogórskiej trasie w Hüttwinkltal © TVB Rauris, Florian Bachmeier

Ferie zimowe dla całej rodziny

Stacja narciarska Rauriser Hochalmbahnen jest jakby stworzona dla rodzin z dziećmi i dorosłych początkujących. Szerokie stoki bez tłoku i stresu dają okazję do stawiania pierwszych kroków na nartach i szlifowania swoich umiejętności.

Rauris jest zimowym rajem dla rodzin z małymi dziećmi © TVB Rauris,Fotostudio Creatina

Trasa saneczkowa na Kreuzboden w stacji Rauriser Hochalmbahnen zapewnia frajdę małym i dużym miłośników jazdy „z górki na pazurki”. Posiada ona długość 2 kilometrów, jest czynna codziennie, a dwa razy w tygodniu oświetlona po zmroku.

Na sanki! Gotowi! Start! © TVB Rauris, Fotostudio Creatina

Wspinaczka lodowa

Wyzwanie „mrożące krew w żyłach” rzucają nieustraszonym amatorom sportów ekstremalnych zamarznięte wodospady. Na końcu doliny w Kolm Saigurn wspinaczkę lodową można uprawiać na 14 lodospadach. Osobom zaczynającym swoją przygodę ze zdobywaniem lodowych ścian polecamy 13-metrową wieżę lodową przy schronisku Naturfreundehaus.

Niecodzienne wyzwanie czeka na nieustraszonych na 14 lodospadach w Eisarena Kolm Saigurn. © SalzburgerLand Tourismus